Acıkmadım Susamadım

ACIKMADIM SUSAMADIM...  
Köyümüzden Bir Diyesek:

“Acıkmadım, susamadım, öldüm daÄŸlar iniltinden!”

Derleyen: Ä°brahim Koç

Anam bu diyeseÄŸi çaresiz zorlukları aÅŸma direnci için söylerdi.

Bu sözün bir de hikayesi var:

Bir zamanlar yörük obaları yayladalarmış. Obalarda sözü tutulan, güvenilen bir Yörük Beyi varmış. Yörük Bey’inin de güzeller güzeli bir kızı varmış. Kız, obanın çobanına; çoban da kıza aşıkmış.

Yörük Beyi, bu duruma biraz kızmış; ama ne yapsın, ne etsin? Ä°çinden çıkamayınca sonunda bir çare düÅŸünmüÅŸ ve çobana, olmayacak bir ÅŸart koÅŸmaya karar vermiÅŸ.

Oba’nın yanında bir in varmış. Yörük Beyi çobanı çağırıp bu ini göstermiÅŸ;

“EkmeÄŸini, aşını vereceÄŸiz, ama bir ÅŸartım var: Bu kışı inde geçirirsen, kızımı sana ancak o zaman veririm.” demiÅŸ.

Gönül ferman dinler mi? Bazen diler. Çobanın gönlü, Bey'in fermanını dinlemiÅŸ iÅŸte… Çoban çileye razı.

Her aÅŸkın bir bedeli var derler. Bazen bu bedeli ödemek o kadar da kolay da olmuyor. Ama çoban, aÅŸkı için direnmiÅŸ ve her ÅŸeyi göze almış; Beyin ÅŸartını çaresiz kabul etip ine yerleÅŸmiÅŸ.

Ama gel gör ki kış boyunca kar, boran, soÄŸuk, fırtına ve rüzgar sesiyle yaÅŸamak zorunda kalınca bu iÅŸin zorluÄŸunu anlamış.

Açlık, susuzluk ama ille de kulaklarında çınlayan uÄŸultularla çoban, o yıl kışı inde geçirmiÅŸ. Ä°nde kışlamış kışlamasına ama varın bir de ona sorun. Kış boyunca;

“Ooof of! Acıkmadım, susamadım, öldüm daÄŸlar iniltinden!” diye söylenip durmuÅŸ.

Yörük Beyi, bu ÅŸartı göze alan çobanın, kızını gerçekten sevdiÄŸine inanıp sözünü tutmuÅŸsa aşıklar birbirlerine kavuÅŸmuÅŸ olmalı; o zaman daÄŸların iniltisine deÄŸmiÅŸtir. Çünkü çoban, açlığa dayanmış; susuzluÄŸa dayanmış ama sevdiÄŸinden ayrılmaya dayanamamış:

“Acıkmadım, susamadım, öldüm daÄŸlar iniltinden.”