Yol Ver Bana GüÄŸlen Dağı…
AHMETLER'Ä°N YOLLARI TAÅžTAN
Ä°brahim ARSLAN
Cumhuriyet kurulduktan sonra Türkiye yeni bir yapılanmaya geçmiÅŸ. Her köy, yol istiyor, çeÅŸme istiyor doÄŸal olarak. Kırsal kesime, köylere yollar, çeÅŸmeler yapılmaya baÅŸlanmış. Bizim Manavgat'ta da her köye yol ve çeÅŸme yapılmış; fakat bizim köye ne yol ne çeÅŸme hiçbir ÅŸey yapılmamış.
1960’lı yıllardan bahsediyoruz. Köyün yolu olmadığından tabi ki o yıllarda bizim köylüler Manavgat’a ancak yaya olarak gidip gelebiliyorlar. Her köye yol yapılır da Ahmetler’e neden yapılmaz? Elbette bunun da bir nedeni olmalı. Sanırım bizim köyün suçu belli. Seçimlerde iktidar partisine az oy çıkmış olabilir.
O dönemde köyün muhtarı, uzun yıllar köyümüze muhtar seçilen rahmetli Ä°brahim Koç’tur. Antalya’da yaÅŸayan ve Sigorta Hastanesinde saÄŸlıkçı olan Ali Varol (DelibaÅŸ Alisi) ile Turizm MüdürlüÄŸünde çalışan Yusuf Koç, kendi aralarında acaba Ahmetler’in yolu neden yapılmıyor diye hep düÅŸünüyorlarmış. Böyle düÅŸünürken bir gün kendi aralarında bir fikir geliÅŸtirmiÅŸler. “Madem Manavgattaki devlet bizim köye yol yaptırmıyor, o zaman biz de AHmetler’in Akseki’ye baÄŸlanması için dilekçe verelim.” diye düÅŸünmüÅŸler. Hemen muhtar Ä°brahim Koç’a, Antalya’ya gelmesi için haber salmışlar. Muhtar haberi alır almaz “Bunların bir derdi olmalı” diyerek hemen Antalya’ya gitmiÅŸ.
Yusuf Koç’la Ali Varol, hafiften muhtarın bu konudaki fikrini almaya çalışmışlar ama onun köyü Akseki’ye baÄŸlama düÅŸüncesine pek sıcak bakmadığını anlamışlar. Ama onlar da kararlı; fikirlerinden vazgeçmemiÅŸler. Muhtardan böyle bir dilekçe alamayacakları için baÅŸka bir bahane uydurarak boÅŸ bir kağıda imza attırıp mühür bastırmışlar. Muhtar köye dönmüÅŸ.
Ali Varol’la Yusuf Koç, muhtardan aldıkları imzalı kağıda ÅŸöyle bir dilekçe yazmışlar:
“Biz, Antalya’nın Manavgat kazasına baÄŸlı Ahmetler köyüyüz. Köyümüzün Manavgat’tan Akseki’ye baÄŸlanmasını istiyoruz. GereÄŸinin yapılmasını arz ederim.” Ä°mza, Mühür, Ahmetler Köyü Muhtarı Ä°brahim Koç.
Dilekçe, muhtardan habersiz Ankara’ya gitmiÅŸ. Ankara’da dilekçeye bakan kiÅŸi, bu durumdan pek hoÅŸlanmamış. Hemen o zamanlarda Adalet Partisinin Manavgat ilçe baÅŸkanı Ahmet Uluçay’a (Andıllı’ının Ahmet AÄŸa) haber göndermiÅŸ:
“Koskoca Manavgat’ta hiç mi adam kalmadı, hiç mi aÄŸa kalmadı da Ahmetler köyü Akseki’ye baÄŸlanacak?”
Rahmetli Ahmet Uluçay, bu uyarıyı alınca önce köyün Akseki’ye baÄŸlanmasını engeller sonra da araya girer. Muhtarı Manavgat’a davet eder ve ona;
“Muhtar, sizin köyün ne derdi var?” diye sorar.
Muhtar der ki:
“Ahmet AÄŸa bizim yolumuz yok, suyumuz yok. Bu devirde her köye yol geldi su getirildi ama bize hiçbir ÅŸey yok. Biz de su istiyoruz, devlet artık yolumuzu yaptırıversin. Köylülerin taa Ahmetler’den Manavgat’a gidip gelmesi en az iki gün sürüyor, buna bir çözüm bulunsun.”
“Tamam muhtar, sen git.“ der Ahmet AÄŸa.
Adalet Partisi ileri gelenleri toplanıp “Ahmetler’e yol yapalım mı yapmayalım mı?” diye tartışırlar. Bakarlar ki bizim köyün adı çıkmış; onların gözünde “sicili”. Sicili de nedir ki? Son seçimlerde kendi partilerine az oy çıkmış. Bu yüzden o yıl köyün yolu yapılmamış.
Daha sonra yeni bir seçim zamanı gelmiÅŸ. O seçimde köyde Adalet Partisi daha fazla oy almış. Bunun üzerine muhtar yine; “Yol istiyoruz, su istiyoruz.” diye tutturmuÅŸ. Particiler de tekrar “Ahmetler’ yol yapalım mı yapmayalım mı?” diye düÅŸünmüÅŸler. Üstelik oylar da gelmiÅŸ partiye ama yine de Ahmetler’e bir köy yolu yapma kararı alınamamış.
Sonradan bakmışlar ki Ahmetler büyük bir orman köyü. Bu, herkesin iÅŸtahını kabartmış.
“Bu köyün ormanı çok, GüÄŸlen Dağına bir orman yolu yapalım; biz de yararlanalım köylüler de yararlansın…” demiÅŸler. Böylece bir köy yolu olarak yapılmasa da ormanları sayesinde Ahmetler yoluna kavuÅŸmuÅŸ. Yine de yolumuzun yapılmasında emeÄŸi olan herkese teÅŸekkür edelim.
Ä°yisi mi biz yatıp kalkıp çam aÄŸaçlarının ve GüÄŸlen Dağımızın kıymetini bilelim. Baksanıza, Ahmetler'in yolu GüÄŸlen'den geçmiÅŸ...