İlk Şiirlerden Bir Seçki

Ä°LK ŞİİRLERDEN BÄ°R SEÇKÄ°

Daha önce bazı dergilerde ve kitaplarımda yayımlanan birkaç ÅŸiiri köy sitemiz için seçtim.

***

KAVLI MEÅžELERÄ° ÖPEREKTEN

Åžu uzak daÄŸlarda ÅŸu Toroslarda
Kavlı meÅŸeleri öperekten koÅŸuyorum
Hafif kızıla çalan nemli topraklarda
Elim sarmış sevgilim gözüm dalgalarda
GüneÅŸi soluÄŸumla okÅŸuyorum.


Gezdim kızılçam içlerinde andızlar altında
Ä°çtim ÅŸarabından derlerin güzelleÅŸtim
Daldan dala atladı sincap gözlerin
Davar taraklarından geçtim
Kısraklarla ulaştım dalgalara.

Sevgilimi arıyorum deniz sakladı sevgilimi
Kızılçamlar arası pürenler içinde
GüneÅŸi içenlerin nefesiyle
KoÅŸuÅŸan dalgalar içinde
Öpüyorum sevgilimi.

Koşuyor kıyılara koşuyor tozu dumana katarak
KoÅŸuyor zerre zerre çoÄŸalarak incelerek uçarak
Dayanır bizim ağ dalgalara
Dayanır kıyılara göz kırparak
Şakalarla dalgalar katıyor balıkları bizim ağa.

Koşuyor koşuyor dalgalar bize yardım ederek
Bu dalgalar sarhoştur sallanıyor
Kollarım dalgalarla sarmaş dolaş oluyor
Giriyor kucağıma dalgalar
Köpükler metrelerce yıkarlarda
Sanırsın ki kavaklar sallanıyor.

Dalgalı dalgalı denizim
Salla beni salla beni dalgalarla
ÇoÄŸala çoÄŸala koÅŸan sevgilim
Dalgalarla sallanan beÅŸiÄŸim.

Hasan Varol
(Türk Dili dergi, sayı 336)

***

MENEKÅžELÄ° BAHAR

Ayakları köpüklüce atım
Beni uçur uçur
Sevgilim yalnız kalmasın
Ağlamasın
Belki gece olur uyur.

Ayakları  köpüklüce atım
Beni uçur uçur
KardeÅŸim hapiste
Ne yapar ne halde
Ne yapar nasıl oturur

Ayakları köpüklüce atım
Beni uçur uçur
YeÄŸenim var Almanya’da
Biz ona o bize hasret
KavuÅŸmak ne güne durur

Ayakları köpüklüce atım
Beni uçur uçur
Annem o yoksul köyde
Babam tarlada neler toplar
Unuttular mı beni acep
Şimdi kırlarda
MenekÅŸeli bahar var.

Hasan Varol
(Kırkmerdiven dergi s... 1991)

***

YÄ°TÄ°K ÇÄ°ÇEKLER

Kalk köye gidelim
Varınca ne çok sevinir anam
Bize hasret yol boyu cevizler
Boz topuklu incirlerin
YemyeÅŸil etekleri
Sevinçten sırılsıklam

Kayrak toprak gök taÅŸ akça bulutlar
Uzakta göz dinlendiren meÅŸeler
Åžimdi üzgün yol gözleyenleri köyümün
Gözledikleri yitik, gözledikleri gelmeyenler

Baktım köyüme doymak ne mümkün
Beni sardı çekti eskilere
Uyudum da uyandım
Daldım eskilere
Güzel ne güzel sinmiÅŸ
Alındaki çizgilere
Güzel sevgi gurbetten gelmeyenler

OÄŸullar kızlar gelmez mi hiç
DoÄŸduÄŸu köyü evi sevmez mi hiç
Gurbette boÄŸuluyorlar da kederden
Ah, babasını anasını sevmez mi hiç

Åžimdi ceplerimde ÅŸeker yok
ÇocukluÄŸum eski neÅŸem yok
Köyüme yolcuyum bir yanım boÅŸ ÅŸimdi
Yanımda kardeşlerim yok

Anladım bize hasret cevizli dereler
Sevgisini yeÅŸilinde gizler
Babam kucaklar beni öpünce elini
Anam sarılır hasreti gider
Ya yavruları yitikler, neyler?

(Yeni DüÅŸün dergi, sayı 18)