KARAALÄ°’YE AÄžIT
(Hoca Nasreddin)
O, topraktan öÄŸrenip kitapsız bilendir.
Hoca Nasrettin gibi aÄŸlayan
Bayburtlu Zihni gibi gülendir.
Ferhat’tır, Kerem’dir ve KeloÄŸlan’dır...
Ölmeden mezara koyarlar onu.
O ` Yunus-u biçaredir
BaÅŸtan ayaÄŸa yaredir,
AÄŸu içer su yerine…
***
Mehmet ARSLAN
***
Günlerden 19 Mart 2022 Cumartesi.
Telefonuma AHMETLER” den mesaj düÅŸtü 20:00 sularında;
Zifiri bir mesaj, kara gün, acı haber;
Uzaklara tez ulaştı.
Yazmak, içimi dökmekten baÅŸka çare yok.
Üzüntüm sonsuz,
Nalet olsun ÅŸu gurbete,
Allah kahretsin sıla hasretini.
Yıkıldım, çok da yorgunum,
Gayri uyku tutmaz.
Yaşamadan anlaşılmaz,
Yollar ırak, canlara kavuşulmaz.
Gurbette kaybettim anamı, babamı, tüm canlarımı,
BaÅŸka çaresi yok,
Yazarak dindirmeye çalışırım acılarımı.
Dün söyledi yeÄŸen Hüseyin hastalığını.
“Neden haberim yok” deyip yükseldim.
“Üzülmeyesin” diye dedi.
Mustafa’ yı aradım, “doÄŸru mu?”
“Sorma amca; köye çıkamayız artık yokluÄŸunda.”
Köyü unuttum ben artık,
BaykuÅŸlar konmuÅŸtur Ataevine,
Tanıyan kaç kiÅŸi kaldı doÄŸduÄŸum köyümde.
Soluksuz kaldık, Ahmetler’de, hem de Antalya’da .
“Memed, Abim nasılsın” der arardı ansızın.
“Gel get canım” gayrı deyip gürlerdi.
“Camide millet beni esir aldı, koÅŸ kurtar” derdi.
“O’ mu? Dünya’ya kazık çaktı” der gülerdi.
İnanmazsın Abim;
Hasan Hüseyin var ya;
Köye giderken beÅŸ kere namaza durdu;
Ä°ki saatlik köye beÅŸ saatte vardı,
Anlayamadım, buna bir hal oldu,
Yoksamına tarikata mı girdi?
O; Bir Lokman Hekimdi;
Ruh Doktorumuzdu, hayat bulurduk onda,
Tedavi ederdi, ilaçtı konuÅŸmaları.
O bir anlatı ustasıydı;
Hoca Nasrettin , Bekri Mustafa , Ä°ncili ÇavuÅŸtu .
“Ne günlere kaldık ey Gâzi Hünkâr,
Katır mühürdâr oldu, eÅŸek defterdâr" diyen Ziya PaÅŸaydı.
En çok da KaracoÄŸlan , KöroÄŸlu, DadaloÄŸlu’ydu ;
“Kaltı göç eyledi AvÅŸar elleri,
Ağır ağır giden eller bizimdi.r”
O benim teyzemoÄŸlu;
Papazbaşı’nda koyun çobanı,
Antalya Belediyesinde imar uzmanı.
En şahanesi de olayları yaşayarak anlatan;
Cümlemizin güldürü kahramanı.
Uzaklarda çok özlüyor insan.
En son ne zaman gördüm; 2019, 2020’de mi ?
Sigarayı bırakmıştı,
Köpürterek anlatırdı Abim Memed diyerek.
Rengarenk sunardı olayları süsleyerek.
TeyzemoÄŸlu Sarı Ahmat’la Meryem’in kaçışını.
Hayri’nin Abdi AÄŸa usulü takiplerini,
Jandarma baskınlarını.
Anlatırdı;
Kerem ile Aslı,
Ferhat ile Åžirin,
Leyla ile Mecnun
Ä°nce Memed Hatçe aÅŸkı tadında.
Ayşe Teyzemi, Kara Abdullah emmimi kandırmalarını.
Daha neler neler ….
Normalde bir insan, günde bir olay yaÅŸarsa,
O, on yaşardı,
YaÅŸadıklarından onlarca güldürü çıkarırdı.
Ne deyim; suyumuz kesildi, ışığımız söndü.
Kara BeÅŸir, Tavcı, DelibaÅŸoÄŸlu, Galeyci’nin nesli tükendi.
Ahmetler çoraklaÅŸtı, gülemeyiz gayri.
Tadı tuzu kalmadı köyün.
Önden gidenlerimiz;
Gökyüzünde yedi kat yukarıdalar,
Işık hızıyla uç gökyüzüne, yolun açık olsun;
Selam söyle dedelerimize, ninelerimize ;
Analarımıza, babalarımıza;
Teyzelerimize, emmilerimize, dayılarımıza;
Halalarımıza,
Ahmet Abime;
Yengelerimize;
Çocuklarımıza;
Büyük küçük tüm köylülerimize.
Bizi sorup sual eden herkese selam söyle.
Büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öperim.
Seni kalpten gönül dolusu,
Sımsıcak sarmalar kucaklarım.
Bilmelisin;
Seni çok arayacağız.
Kara Ali’ siz köyün tadı kalmadı diyeceÄŸiz.
Hiç unutmayacağız.
Hikayelerini konuÅŸup ;
Hem gülüp hemi de aÄŸlayacağız.
Seni hep yaşatacağız,
TeyzemoÄŸlu ; Lokman Hekim, Hoca Nasrettin ,
Ali Abim benim.
Bursa / 19.03.2022 20:59:57