MOTÄ°VASYON

MOTÄ°VASYON 

Suyun hem üstünde hem de içinde olmak. Ä°lerleyebilmek adına kulaç atarken, hissedilen baÅŸ döndürücü ve teskin edici haz. Hareketlerden doÄŸan suyun şıpırtısı. Engin bir mavi içinde, masmavi göÄŸün altındaki huzur. Kaygıların, olumsuz düÅŸüncelerin önce ıslanıp bir süre su yüzeyinde dayanabilmesi belki. Sonra ıslanıp yumuÅŸayan kâğıt misali lime lime olup kaybolması. Ardından gelen suyun pürüzsüzlüÄŸü. Bu pürüzsüz yüzeyde usulca kayıp ilerlemek.

Sudan her çıkışta, tekrar buluÅŸma arzusu onunla. Yine koÅŸup kollarında kaybolma isteÄŸi. Bir çocuÄŸun ebeveyninin güvenine sığınma, sonsuz sevgisine tutunma hissi gibi.

Suyun üstünde olup, kürek çekmek bu kez. Kasların gücünü suyun sonsuz gücüne eklemek. Öylece kayıp giderken mutlu hissetmek. Kollardaki aÄŸrılı yorgunluÄŸa raÄŸmen. Neredeyse suyun üzerinde yüzen balıklarla yarenlik ederek.

Bazen sakinliÄŸini yitiren suyla didiÅŸmek belki. Sadece kendine güvenerek. Kendine yaslanan dik yürür misali. BenliÄŸe dolan güven. CiÄŸerleri dolduran tertemiz iyotlu havanın verdiÄŸi özgürlük duygusu. O tarifine sözcüklerin yetmez olduÄŸu en kıymetli duygu…

Çok sevdiÄŸim bir küçüÄŸüm, “EÄŸer süper bir gücün olsaydı, ne olmasını isterdin?” diye sorduÄŸunda, hiç düÅŸünmeden verdiÄŸim yanıt “KuÅŸlar gibi uçabilmek” olmuÅŸtu. Öylece özgür, sakin, kendi yolunda ilerlemek. UçuÅŸ yolunu deÄŸerli kılarak. Yolundan ayrılmadan. UçuÅŸunla örnek olabilmek, ilham vermek.

Zamanın içinde yürürken, yorgunluklar, kırgınlıklar, olumsuz her ÅŸey karşısında durabilmek için küçük molalar verme gerektiÄŸine inanırım. Bunu da uygulamaya çalışırım. Denizde deÄŸilsem ya da bisikletimin pedallarına basmıyor olsa da ayaklarım, kanatlarım olmadığı için gökte süzülemesem bile, hayal kurarım onlara dair. Sonra yumuÅŸacık bir duygu sarar bedenimi. Güzel bir müzikle yıkanır ruhum. Hele bir de kahvem eÅŸlik ediyorsa, düÅŸüncelerimde güneÅŸ doÄŸar; aydınlanıp tazelenirim.