ÜRETMEK, ÜRETMEK…

..."Ve emek verilerek yaÅŸanan hayat çok deÄŸerlidir, kutsaldır."

Dünyadaki insanlar üretici ve tüketici diye sınıflara ayrılmıştır ya, anonim bir töre metninde üretenleri de Ä°nÅŸa edenler ve toprağı ekenler diye ikiye ayırmışlar.

Ä°nÅŸa edenlerin iÅŸi uzun sürer ama sonunda bir gün gelir, biter. Gurur duyarak üst üste koydukları tuÄŸlalarla yavaÅŸ yavaÅŸ ördükleri betonların arasında esareti yaÅŸadıklarının farkına ancak inÅŸa bitince varırlar. Aldıkları nefesin güzelliÄŸini hissetmemiÅŸlerdir. DiÄŸer güzelliklerde olduÄŸu gibi. Günleri kayıp gitmiÅŸtir parmaklarının arasından, sabun misali.

Oysa toprağı ekenlerin iÅŸleri hiç bitmez. GüneÅŸin yakıcı sıcağına, aniden patlayan fırtınalara göÄŸüs gerip devam ederler. Arkası kesilmeyen saÄŸanak yaÄŸmurlara da yeryüzünü bembeyaz kaplayan karları getiren soÄŸuklara da direnirler. Zarar veren böceklerle, kemirgenlerle savaşırlar. Hemen hemen hiç dinlenmezler. Her bitki ayrı ilgi ve bakım bekler çünkü.

Bahçeler, tarlalar da yanıt verir bahçıvanlara. Durmaksızın geliÅŸir, büyür. Tek tek her bitki ayrı bir maceradır. Her bitki kaydeder hafızasına, kendine verilen emeÄŸi. Ve her bitkinin tarihçesinde dünyanın geliÅŸmesi yazar evre evre. Bunu en çok toprağı ekenler bilir. Tanırlar birbirlerini asırlar öncesinden.

Üretici olmayı tüketici olmaya tercih edenlerin, hayatı bu yönde yaÅŸayanların gözlerinden okunur kalplerindeki ferahlık, ruhlarını aydınlatan mutluluk. Çevreye yaydıkları enerjinin yoÄŸunluÄŸu ÅŸaşırtıcıdır. Ve emek verilerek yaÅŸanan hayat çok deÄŸerlidir, kutsaldır. Yorulmak, verilen emeÄŸin karşılığını almak güzeldir. Çekilen sıkıntılar, yaÅŸanan zor zamanlar, belki kırgınlıklar uçsuz bucaksız mutluluÄŸa ve haklı bir gurura evrilir çünkü.