Dalgalanıp Durulmak

DALGALANIP DURULMAK

Zehra Deniz ÖZDEMÄ°R

Kocaman ıssız ÅŸehrin ıssız karanlığında ürkmüÅŸ ÅŸekilde otururken yaÄŸmur bir düzeye yağıyor, toprağı doyuruyordu. Su birikintileri küçük bir gölü andırırken yaÄŸmur taneleriyle birlikte dalga dalga kıyıya vuruyordu. Bazen gönlümüzü de o dalgalara benzetirim. Hayatta hiçbir ÅŸeyin tek düze olmadığı gibi bizler de dalga dalga dalgalanıyoruz.

Sessizce yağıyordu yaÄŸmur; ne rüzgar ne fırtına ne de gök gürlemesi… Sanki ders veriyordu bu sessizlik… Bir ÅŸeyler mi anlatıyordu; ya da ben mi bir ÅŸeyler anlamak istedim bilemedim. Gökyüzü suskundu ve adeta susarak aÄŸlıyordu. Yooo! Yooo! Sadece aÄŸlamak deÄŸildi bu. Her damlası toprakla yoÄŸrulup bu bitkilere can suyu damıtıp sonra da yüzünü gülümsetecekti. Yaptığı iyiliÄŸi bile sessizce yapıyordu bu aksam yaÄŸmur taneleri...

Susan yaÄŸmur taneleri camda ürkmüÅŸ ÅŸekilde otururken beni bir yandan da çeÅŸitli düÅŸüncelere sürüklüyordu. Beklentilerimiz, sevinçlerimiz, üzüntülerimiz ve sevgilerimizle hayatımız bize her zaman aynı ÅŸekilde davranmıyor.

Ä°nsan, zaman zaman haksızlıklar karsısında konuÅŸacak, eleÅŸtirilerini yapacak, duygularını saklamadan paylaÅŸabiliyorsa paylaÅŸacak. Ama "asla ve asla" deyip büyük konuÅŸmamalıyız. Sizi bilmem ama ne zaman bilinçsizce büyük söz etsem hep o ettiÄŸim söze zaman zaman yenilmiÅŸimdir. Atalarımız, "Büyük lokma ye ama büyük söz söyleme" lafını boÅŸa demedikleri gibi ÅŸarkılara bile yer eden bu sözü kulağımıza küpe yapsak iyi olacak sanki... Çünkü ne kadar dalgalansak da zamanı gelince hayat sizi duruluyor.

Bazen kendimize güvenerek "asla" diyerek baÅŸladığımız ve kurduÄŸumuz cümleler bizim karşımıza çıkıp hayatımızı alt üst edebiliyor. Olmaz diye bir ÅŸey yoktur,  her zaman her ÅŸeyin olacağını düÅŸünüp konuÅŸmalarımızı da adımlarımız gibi denk atmalıyız. Ben çevremdeki insanların tavrıyla bunu anladım ama geç kalmış da sayılmam. “Hayatta ne acıyacaksın, ne kınayacaksın” derler ya acımak da kınamak da haddimize düÅŸmemeli. Huysuz çocukların annelerine çok acırım; ama aynı huysuzlukları kendi çocuÄŸumda da yaÅŸadığımı fark ediyorum. Bazen bu sözü aklıma getirir derin bir nefes alır düÅŸünürüm. Yani hayat her zaman hepimize beklemediÄŸimiz örnekler gösterebilir.

Buna benzer örnekleri hepimiz yasamışızdır mutlaka. Bir gün özlemli, bir gün sevinçli gecen hayatımızda deÄŸiÅŸik ÅŸeyler karşımıza çıkacaktır. Ancak bize de düÅŸen görevler var. Duygularımızı paylaÅŸarak ve sevgimizi dostlarımıza hissettirerek yaÅŸadığımız dünyada hayal kırıklıkları yaÅŸamamak için büyük laf etmemek gerekiyor.

Bazen tek taraflı özveri gösterirsiniz, karşıdaki bunu anlamaz; sen kendini hırpalarsın geçer gider. Bazen en çok yakın olduklarınız gerçekte çok uzaktır size. Ama bazen de karşıdan deÄŸer veremediklerinizi daha yakından tanıyınca bir yere sığdıramazsınız. GörünüÅŸüne bakarak yargıladığınız sıradan birinin gerçekte bir derya olduÄŸunu görüp mahçup olabilirsiniz. Demek ki hayata tek açıdan bakmamak, önyargılı olmamak gerekiyor. Katı düÅŸünceler insanı bir yere götürmüyor. Her ÅŸeyin her zaman iyi gitmeyeceÄŸini ya da her yolun sonunda bir kötülükle karşılaÅŸacağımızı düÅŸünmek yersiz. Çünkü hayat bize altın tepside sunulmuÅŸ bir armaÄŸan deÄŸil ama her zaman bize hayal kırıklıkları da sunmaz. Sunsa da arkasından gönlünüzü alacak bir baÅŸka olay her ÅŸeyi unutturabilir. Bu yüzden hayatı olduÄŸu gibi kabul etmeye çalışmak en iyisi. Hayatı her yönüyle kabullenmek ve yine de acısıyla tatlısıyla onu sevmek gerekiyor. YaÅŸadıklarımızdan geriye kalan dersler ve anılar, gelecekteki yolumuzu da aydınlatır. Çekilen acıların bile insanı olgunlaÅŸtırdığını söyleyenler var.

Sonuç olarak; yaÅŸamanın bir ucundan tutunca bazen “acıyı bal eyleyerek” bazen “daÄŸları yol eyleyerek” yürür gideriz. Geriye dönüp “iyi ki yaÅŸamışım” diyebileceÄŸiniz ÅŸeyler çoÄŸaldıkça yaÅŸamaktan aldığımız tad artar ve güçlendiÄŸimizi fark ederiz.

Unutmayalım ki her ÅŸeye raÄŸmen hayat ve yaÅŸamak çok güzel..