FARKLILIKLAR GÜZELDÄ°R 

Gökyüzü bugün masmavi. Dümdüz bir mavi. YoÄŸun, uçuk bir mavi. Bulutsuz, tekdüze bir görüntüde. Çok eskiden ÅŸiÅŸman bulutların özgürce salındığı mavi göÄŸü daha çok sevdiÄŸim günler geliyor aklıma. Bulutların yeryüzüne yakınlığı ve rengine göre isimlendirildiÄŸini öÄŸrendiÄŸim zamanlar...

Cirrus, Stratus, Cumulus, Nimbus. Hepsini seviyorum. Çünkü hepsi birbirinden farklı. DeÄŸiÅŸik özellikleri olan insanların, hayvanların, bitkilerin aynı gezegende yaÅŸaması gibi.

Çocuk yıllarımdan aklımda kalan yorganımı düÅŸünüyorum gözlerim göÄŸe çevrili halde. Yorganımda masmavi bir gökyüzünde yeÅŸil, turuncu, beyaz, pembe bulutlar salınmakta. Üzerime örtünce rengarenk sihirli bir dünyaya giriyorum. Bulutlardan süzülen renk renk yaÄŸmur damlalarını, kar tanelerini düÅŸlüyorum. Ne mutlu bana, büyülü bir yorganım var! Her gece renkli rüyalara dalıyorum yorganıma sarınarak. Ama meraklıyım ve bir gün anneme yorgandaki bulutların neden beyaz renkte olmadığını soruyorum gözlerim ve parmağımla göÄŸü iÅŸaret ederek. O an bembeyaz tüy bulutlar hareketlerini bırakmış, pür dikkat bizde gibiler. Annemin yüzündeki gülümseme büyüyor. Küçük kızının merakından kaynaklanan memnuniyetle yanıtlıyor sorumu. Sesindeki o tatlı tını hala kulağımda:

“Hayat.” diyor ve devam ediyor; “Hayata bak kızım, insanlara bak. Her ÅŸey ve herkes ne kadar farklı. Ä°nsanlar birbirine benzemiyor. GörünüÅŸleri, huyları ayrı birbirinden. Herkesin farklı düÅŸüncesi ve yaÅŸantısı var. Ve bu çeÅŸitlilik çok güzel deÄŸil mi? Yorganın da bu güzelliÄŸi yakalamak istemiÅŸ olmalı farklı renkte bulutlarla.”

Sonra kaşlarını kaldırıp;

”Eee?” diye bana soruyor.

Bu hareketinin, konuyu anlayıp anlamadığımı sorgulaması olduğunu bilip yanıtlıyorum hemen:

“Farklılık güzeldir anneciÄŸim!”

 

Mehtap ÖZ