KENDİM İÇİN

KENDÄ°M Ä°ÇÄ°N

"Bu ay benim doÄŸduÄŸum ay.  Ä°yi ki doÄŸmuÅŸum, iyi ki…"

Eylül ayının 11. günü sabah saatlerinde dünyaya “Merhaba” demiÅŸim. Selam veriÅŸimi attığım güçlü çığlığım sayesinde anlamışlar. Bir de çok sevinmiÅŸler. Çünkü yeni doÄŸan bebeÄŸin çığlığı ne kadar güçlü olursa, yetiÅŸkinliÄŸinde o kadar dirençli olurmuÅŸ başına gelecek her olaya karşı.

Ä°yi ki doÄŸmuÅŸum. Çevremdeki güzel yürekleri tanımışım. Lezzetlerin farkına varmış, çiçekleri, aÄŸaçları, hayvan ve insanları sevmiÅŸim. Farklı coÄŸrafyaları keÅŸfetmiÅŸim. Denizlerde yüzmüÅŸ, havasıyla, toprağıyla nefes almışım.

GüneÅŸiyle kavrulsam da yaÄŸmuruyla serinlemiÅŸim. Kar taneciklerinin mucize güzelliÄŸine tanık olmanın, kelebek kanatlarına hayranlığın, karahindiba çiçeklerini üfleyip havaya dağıtmanın keyfini yaÅŸamışım. Dağılan her bir tohumun yeni yeÅŸerecek karahindibaya döneceÄŸini bilmenin sevincini hissederek.

Güzel bir müziÄŸe, bir sanat eserine heyecan dolan yüreÄŸime, tomur tomur toplanan göz yaÅŸlarıma teÅŸekkür ederim.

Bazen aşırıya kaçan hoÅŸgörüm, bazen gereksiz alınganlığım ya da insanların kendinden farklı olana tahammülsüzlüÄŸü, kabalığı için artan kaygım için üzülsem de iyi ki doÄŸmuÅŸum diyorum. Küçük ÅŸeylerle mutlu oluyorum. Küçük ÅŸeylerle mutlu olabilme huyumu seviyorum.

Bir zamanlar ki bebek ve çocuk hallerimi, sevgisi ve dokunuÅŸuyla, sesi ve davranışlarıyla bugün olduÄŸum kadın halimle bir araya getiren anneme minnettarım. Işıklar içinde uyu anneciÄŸim.

Hayat yolumu adımlarken sonsuz ÅŸefkati, verdiÄŸi öÄŸütleri, bilgileri, bugün yanımda olmasa bile hala hissettiÄŸim varlığı için babama minnettarım. UyuduÄŸun yer ışık dolsun babacığım.

Bana her zaman yapmış olabileceÄŸim güzel bir ÅŸeyin belki bir sevabımın karşılığı olarak hediye edildiÄŸine inandığım iki güzel yavrum için minnettarım.

Ben olma yolumun başındaki küçük çocuÄŸu sevgiyle kucaklıyor, bugün olduÄŸum kadına hayranlık duyuyorum. Ä°yi ki doÄŸmuÅŸum, iyi ki…

Bu ay benim doÄŸduÄŸum ay.

PaylaÅŸmak istedim.