KeÅŸke

KEÅžKE

Zehra Deniz ÖZDEMÄ°R

Bazı ÅŸeylerin kıymetini zamanla daha iyi anlıyoruz. Hele hele onu kaybedince… Sanıyoruz ki onlar her zaman bizimle hep öyle kalacak...

EÄŸer gerçekten gönlünü almak istediÄŸimiz biri varsa neden gidip almayalım. Helallik istenecek varsa hayatımızda bunu ertelemeden gerçekleÅŸtirmemiz gerekir. SevdiÄŸimizi çekinmeden söylemeliyiz ki uzakta da olsa da hissetmeli yanında olduÄŸunu.

Yıllar önce, ilk yasam tecrübelerimi yasadığım ÅŸehirden hüzünlenerek ayrılırken içimden sanki “Bursa’ya doydum” diyordum. Bu kadarı yeter sanmıştım. Oysa yetmezmiÅŸ; arkadaÅŸlarını, anılarını bırakıp geldiÄŸin yer sonradan daha da deÄŸer kazanıyormuÅŸ meÄŸer.

Bana "abla " diyen Olgay, elindeki bir tutam Bursa kartpostallarını uzatıp; “Abla özleyince bakarsın” demesi ne kadar kıymetliymiÅŸ… Ben o an için o kadar önemsemediÄŸim kartpostalları bile bu kadar özleyeceÄŸimi ve rüyalarıma gireceÄŸini hiç hesaba almamıştım. Aradan kısa zaman geçmesine raÄŸmen bu kartpostalları ne çok aramıştım. Sonradan Bursa’yı çok özlemiÅŸ; insanıyla, sokağıyla bana güven veren bu ÅŸehri çok aramıştım. Her arkadaşımın hayatındaki rolünü daha iyi anlamıştım. ÖÄŸrenci yurdundaki o rezil günlerim bile hiç aklımdan çıkmayacak kadar tutku olmuÅŸtu içimde.

Bazen elimizin altında sandığımız deÄŸerler kıymet vermezsek uçup gidiyor. Sevgiyle beslemek, yanında olduÄŸunu hissettirmek bile yetermiÅŸ diyorsun aslında. Geriye getirmek istersin bazen zamanı o anı yasamak için, o güzel günlere dönmek için… Bazen hayattaysa dostların ÅŸanslı olursun ucundan yakalarsın eski günleri ve onlar bile yeter deyip avutursun kendini. Ama bazen kıymetini bilememenin burukluÄŸu da içinde bir yumak olu, içini kemirir. Bazen de keÅŸkeler dudaklara dökülür. “KeÅŸke yasasaydı”        dediÄŸimiz birileri mutlaka vardır. Ama bu keÅŸkeleri demeden onlar yaÅŸarken düÅŸünebilseydik bunları.

Ben eskiden biraz daha eskileri çok merak eder, çok sorardım. Soy aÄŸacımı derinden öÄŸrenmek isterdim geçmiÅŸimi. KeÅŸke daha öncekileri tanısaydım, onlarla ilgilenebilseydim, belki biraz daha dualarını alırdım; tıpkı babaannem için dediÄŸim gibi…

GeçmiÅŸ fotoÄŸraflara baktığımız zaman geçmiÅŸ anılar bir film gibi dalgın dalgın bakışlarla gözlerimizin önünden geçer gider. Gönül ister ki “keÅŸke”ler" yerine "iyi ki" sözü dökülmeli dudaklardan.”Ä°yi ki yapmışım, iyi ki yaÅŸamışım ve vereceÄŸimi vermiÅŸim...” diyebilmek,  gönülleri geniÅŸ, vicdanı rahat yapar.

Åžimdi düÅŸünüyorum da elimizde o kadar güzellikler var ki... Çocuklarımız hele bir büyüsün demek yerine, onların yarım yamalak konuÅŸmalarını, kendilerini anlatmalarını dinleyip bunun tadını çıkarmak lazım.

Birçok iÅŸ yapabiliyorsak, yorulduk demenin yerine bunları yapabildiÄŸimiz için saÄŸlığımızın kıymetini bilip ÅŸükretmeliyiz. Sonuç olarak bugünü en güzel ÅŸekilde, içinde bulunduÄŸu güzelliklerle yaÅŸamak lazım. Her ÅŸeye bir bahane uydurmadan, hayatın önümüze serdiÄŸi ÅŸartlara uzun, kısa, yaÄŸmurlu, sıcak ya da soÄŸuk demeden hayatı olduÄŸu gibi hissedebilmek, yaÅŸayabilmek lazım.

Hepinize" keşkeler" yerine" iyi ki yapmışım" diyebilme şansı diliyorum.

Sevgilerimle…