LASTİK PATLADI BİR KERE
Başımdan geçen, ilginç bir olay...
Sene1994; kamyonculuk yaptığım yıllar… İzmir’in Ödemiş ilçesinde nakliyeciden iş aldım. Manisa’nın Alaşehir ilçesinden soğan yükleyeceğim. Konya’ya doğru yola cıktım; Ödemiş’ten, Kiraz’dan geçerek Alaşehir’e vardım. Orada soğan yükleyeceğiz. Adamlarla buluştuk. Soğanları Alaşehir Ovasının dağ tarafından yükleyip yola düştük. Konya’ya gitmek için Alaşehir’e dönmem gerekiyor. Ama oradan da bir kestirme yol olduğunu öğrendim. Eşme Uşak yolu. Geriye dönersem de Alaşehir. Salihli, Ula, Uşak. Bu yol biraz uzak. Neyse ben Eşme yolunu tercih ettim.
Eşme’ye varmadan lastik patladı. Bir müsait yere çektim kamyonu, lastiği söktüm. Ama nedense janttaki çember çıkmıyor. O zamanlar dubleks jantlar, lastikler yok. Uzun uğraşlardan sonra lastiği yapıp yola çıktım. Uşak üzerinden giderken Afyon’a varmadan önce Antalya-Uşak yol ayrımında dinlenme tesisleri var. O gece orada yattım; sabah erkenden kalktım ve yola çıktım.
Afyon’a 5 km kalmıştı ki bir gümleme oldu; belli ki lastik patladı. Durdum, arabadan indim; baktım ki sağ tarafta, çekideki dingil lastikleri patlamış. Araba sağ tarafa çöktü. Yalnız başıma halledemezdim. Yakınlarda lastik tamircisi de yok; bir minibüse binip Afyon’a vardım. Bir tamirci buldum. Durumu anlattım. Onun arabasıyla benim kamyonun yanına geldik. Krikoları vurduk, lastikleri söktük. Onun arabasıyla Afyona gelip lastikleri yaptık. Tekrar benim arabanın yanına gelerek lastikleri taktık, lastikçi gitti ben de yola çıktım. Tam Afyon’a geldim; tam lastikçinin önünden geçerken bir gömültü oldu. Sanki bomba atılıyor gibi ses çıkardı. Bu kez bizim dingil lastiği patladı. Lastikçiyle tekrar lastiği söküp taktık.
Yola çıktım ama bende hiç para kalmadı. Kendi kedime şöyle dedim:
“Allahım bende hiç para kalmadı sen de biliyorsun!”
Konya’nın Akşehir ilçesine vardım, ikindi oldu. Yola gidecek halim kalmadı. Kamyonu dinlenme tesisine çektim. Konyadaki halciye “ben sabaha varacağım” diye telefon ettim. Orada kafayı bir koydum; uyandım ki sabah olmuş.
Neyse tekrar yola çıktım. Konya haline vardım. Yükü boşalttılar. Gidip sanayiden iki tane çıkma lastik aldım, onları taktırdım. Balıkesir Edremit’e götürmek üzere Konya halinden tekrar sebze yükledim... Yanımda da sebze sahibi de yanımda gidiyoruz. Konya’yı çıktım; Afyon yoluna döndüm. Konya’dan 10 km gittim gitmedim; tekrar lastik patladı. Lastiği söküp taktık, tekrar yola çıktık. Aksilikler sürüyor; inanılmaz ama Konya Ilgın’da yine lastik patladı. Allah’tan lastikçi yakındaydı; İç lasitiği ve stepneyi yaptırdım.
Halime bakın; Akşehir’e varınca bir ses daha geldi. Yine lastik patlamıştı. Arabadan indim. Baktım ki hiçbir lastikte patlak yok. Allah Allah! Yola çıktım tekrar. Eskişehir’e vardım; tam dinlenme tesisine girerken lastiklerden biri daha patladı. Lastikçiye çektim.
Lastikçiye “Şu stepnedeki lastiği takıver.” dedim.
Lastikçi stepneyi çıkardı, baktı ki stepnedeki lastik de patlak. Meğerse Akşehirdeki patlama sesi, bizim stepnedeki lastikmiş.
Daha önce stepnedeki lastiğin patladığı hiç başıma gelmemişti; başkasından da hiç duymamıştım. Stepnedeki lastiği de çekideki lastiği de yaptırdım ve yeniden yola çıktım.
Bozüyük’e varınca benim lastik tekrar patladı. Bu arada ben de cinnet geçirmek üzereyim. Başıma gelenlerden illallah geldim. Hırsımdan arabanın üzerindeki sebze olmasa lastiklerin hepsini söküp ateşe verecektim. Lastikçide onu da yaptırıp yola çıktım. Neyse ki Edremit’e varıncaya kadar lastik patlamadı.
Yükü boşalttım, boş olarak yola cıktım. Düşüncem, Manisa Gölmarmara’dan Antalya’ya kavun yüklemek. Gölmarmara’dan kavunu sardım, yola çıktım. Salihli’ye gelince lastikler alışkanlık etmiş olacak ya bir kere de Salihli de patladı. Nedense lastik mahvediyordu beni; uğraşacak dermanım da kalmamıştı. Orada lastiği kendim yaptım ve yeniden yola çıktım.
Antalya’ya gelmeden Korkuteli’ye gelinde yolda yattım. Daha erkendi ama biraz istirahat etmem gerekliydi çünkü duman olmuştum. Antalya’ya 20 km kalmıştı. Sabah erkenden kalktım. Yüzümü yıkamak için arabadan indim. Bir sağ, bir de sol taraftan ses geliyordu. Her iki tarafta birer lastik daha patlamıştı. Yapacağım hiçbir şey yoktu. Patlak lastiklerle yola cıktım. Ya hepsi gitsin ya da Antalya’ya, hale varsın. Son gaza da basıyordum. Nihayet Antalya’ya vardım ve kamyonu hale çektim. Kamyondaki kavun yıkılırken baktım ki dingildeki lastik de patlamış.
Kavun boşaldı. Patlak lastiklerle köye kadar geldim. Bursadaki Mehmet Arslan amcam sağ olsun; 10 bin lira gönderdi; onunla iki lastik aldım.
İşte böyle bir lastik macerası yaşadım. Umarım başınızı ağrıtmamışımdır…